Mam do Was pytanie:
Jak dużo z Was ogląda seriale prezentowane na Netflixie?

Zadaję je, bowiem miałem do czynienia z paroma serialami z tej platformy (3%, Daredevil, House of Cards, Castlevania) i zauważyłem problem z nimi: brak zachęcenia do oglądnięcia następnego odcinka.

O cóż mi chodzi?
Pierwsze dwa wymienione seriale poznałem tylko z perspektywy jednego odcinka. Miały zawiązanie akcji, prezentację najważniejszych bohaterów, niemniej epizody nie prowadziły do czegoś albo nie kończyły się czymś, co by zachęcało do zostania przy ekranie. Pozostałe seriale oglądnąłem już w większym stopniu i zauważyłem, że wiele odcinków kończy się w środku sytuacji, gdy akcja się rozwija i teraz zmierza do minikulminacji. Ale minikulminacja nie nastaje, natomiast pojawia się rozgoryczenie, bo przerwali gdy nic się nawet jeszcze nie stało.
W pewien sposób jest to przystosowanie do oglądania jednohaustowego, bowiem akcja w sezonie jest prowadzona raczej jako całość, ale z drugiej kłóci się to z dzieleniem na odcinki (bo nieraz akcja poszatkowana jest tak jak opisywałem wyżej).

Dlaczego dla mnie to problem?
Nie lubię oglądać seriali ciurkiem. Wolę oglądnąć odcinek i na spokojnie go przemyśleć i wrócić do następnego po jakimś czasie. Dlatego preferuję, gdy odcinek ma coś od siebie do zaoferowania, gdy broni się sam, nawet jeśli jest tylko fragmentem większej całości, gdy kończy się wprowadzając widza w zaciekawienie.

A co Wy sądzicie o netflixowej strategii prezentowania seriali?

Przykład z niedawna: Gra o Tron.
Czy kojarzycie serial Netflixowy, o którym mówiło się co odcinek? Zazwyczaj dyskutowało się całe sezony jakby to był jeden film; "w pierwszych kilku odcinkach jest słabo, ale ostatnie 3 jest ekstra" brzmi dokładnie tak jak "w pierwszych 30 minutach filmu jest słabo, ale ostatnie 15 minut jest ekstra".

Natomiast teraz patrząc na całą otoczkę wokół "Gry o Tron" (ale i wokół masy innych czołowych seriali) dochodzę do wniosku, że jednym z sukcesów tego serialu (i tych czołowych) jest też to, że jest czas żeby ludzie o nim (o nich) cały czas mówili.

W tym przypadku to chyba też różnica budżetu Ale zaciekawiłeś mnie, bo jedyne co na Netflixie oglądałem to pierwszy odcinek Stranger Things.

_________________
Do not follow where the path may lead — go instead where there is no path and leave a trail.

Danger? Hah! I walk on the wild side! I laugh in the face of danger! Ha! Ha! Ha!

Zapomniałem o "Stranger Things". Może dlatego, że nie czuć tej "filmowej" ciągłości w serialu tylko ten tradycyjny podział na odcinki ma sens (w każdym jest jakieś zawiązanie akcji, narastanie napięcia i zakończenie w nieoczekiwany sposób, co zachęca do obejrzenia następnego). Oglądałem go właśnie z odstępami czasowymi co epizod i po żadnym odcinku nie czułem tego o czym pisałem wyżej, we wcześniejszym poście.

Ok, obejrzałem też drugi... Fajny serial, masz rację -> podział nie jest tak wymuszony jak opisywałeś to wyżej.

_________________
Do not follow where the path may lead — go instead where there is no path and leave a trail.

Danger? Hah! I walk on the wild side! I laugh in the face of danger! Ha! Ha! Ha!

Ja jakiś czas temu obejrzałem Black Mirror. Bardzo fajny.

... to chyba było na netflixie? Bo ja i tak na cda to obejrzałem

_________________
"Magii się nie pije" (Kruk)

Black Mirror to oryginalnie produkcja brytyjskiego Channel 4, dopiero potem przejął Netflix. Poza tym, BM to zbiór opowieści, gdzie każdy odcinek jest zamkniętą historią, więc to nie wchodzi moim zdaniem pod tradycyjną formę serialu.

Lubię "Stranger Things", lubiłem "Daredevila" i "Punishera" dopóki wychodziły. Niedawno obejrzałem też oba sezony "Umbrella Academy" - całkiem fajne, choć mocno polega na podróżach w czasie, przez to nielogiczności mnóstwo.

_________________
Moja twórczość: viewtopic.php?f=7&t=803&p=28019#p28019